scenariusz apelu o bezpieczeństwie na drodze

A dla zabezpieczenia tych praw sami ludzie uchwalili w 1948 roku na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych Deklarację Praw Człowieka i Obywatela. W dokumencie tym takie wartości ludzkie jak prawo do życia, wolności osobistej, równości wobec prawa, prawo do własności zostały uznane jako te, których nie może łamać żadna władza. O Boże! Maciek! Maciek (wychodzi z komórką w ręce): Nooo? Mama: Maciek! Mamy sianko? Maciek: Nie wiem… (Wzrusza ramionami). Mama: Jak to nie wiesz? Przecież miałeś kupić po drodze ze szkoły. Maciek: No zapomniałem, sory. Mama: Jak to zapomniałeś? Przecież miałeś zrobić tylko tę jedną rzecz. Maciek: Miałem też kupić opłatki. Scenariusz, oprawa muzyczna i dekoracje: Dorota Wiśniewska-Michalska. W dalszej części apelu dla klas 1-3 podsumowano osiągnięcia edukacyjne, sukcesy w konkursach czytelniczych, matematycznych i plastycznych oraz uczestnictwo w akcjach charytatywnych i proekologicznych w roku szkolnym 2021-2022 (wręczano nagrody i dyplomy). Przebieg zajęć: 1. Przedstawienie celów zajęć w języku ucznia i nacobezu. 2. Bezpieczne wakacje – odkodowanie hasła, przypomnienie zasad bezpieczeństwa, układanie zasad, przypomnienie numerów alarmowych, praca w grupach. * Nauczyciel zawiesza na tablicy paski papieru z liczbami od 1 do 11. -Witamy wszystkich na uroczystym apelu z okazji święta narodowego Trzeciego maja ,prosimy o chwilę uwagi, postaramy się przybliżyć Wam te wydarzenia. Uczennica (Martyna I) Uchwalona przez Sejm Wielki w dniu 3 maja 1791 r. druga na świecie (po Konstytucji Stanów Zjednoczonych) i pierwsza w Site De Rencontre Gratuit Femme Marocaine. Temat: Konkurs edukacyjny „Jestem bezpieczny, bo wiem…” Cel ogólny: · Sprawdzenie umiejętności i stanu wiedzy dzieci w zakresie bezpiecznego poruszania się po drogach i odpowiedniego zachowania się w różnych sytuacjach zagrażających zdrowiu i życiu dziecka. Cele szczegółowe: · Poznawanie zasad warunkujących bezpieczeństwo własne i innych, · Wdrażanie do przestrzegania przepisów ruchu drogowego, · Zdawanie sobie sprawy z niebezpieczeństw wynikających z zabaw zapałkami oraz manipulowania sprzętem gospodarstwa domowego np. kuchenka gazowa, żelazko itp. · Rozumienie zakazu zbliżania się do nieznanych zwierząt, · Wyrabianie umiejętności radzenia sobie w sytuacjach zagrażających własnemu bezpieczeństwu- zgubienie się w tłumie, pożar mieszkania itp. · Stosowanie zasady ograniczonego zaufania wobec osób nieznajomych, · Poznanie numerów telefonów alarmowych oraz zasad ich używania - tylko w sytuacjach zagrażających bezpieczeństwu. Metody: · metoda słowna, · metoda oglądowa, · metoda działań praktycznych, · metody aktywizujące. Formy: · indywidualna, · zespołowa, · zbiorowa. Pomoce: · płyta CD z nagraniem sygnałów alarmowych, · ilustracje pojazdów ratowniczych oraz wydrukowane numery alarmowe, · historyjki obrazkowe dla każdej grupy według stopnia trudności · eksponaty do scenek sytuacyjnych (świeczka, telefon, pudełko zapałek- atrapa, kuchenka gazowa, zabawki, ściereczka, deska do prasowania), · plansze opracowane przez grupy, · białe i czarne karteczki, · rekwizyty do zabawy w parach (patyk, kość plastikowa, misa), · tabliczki ostrzegawcze, · plansze edukacyjne prawidłowych i nieprawidłowych zabaw na śniegu, · puzzle- „Znaki drogowe”, · makieta „Bezpieczna ulica” wraz z elementami, · zagadki, · quiz podsumowujący. Przebieg: Nauka hasła - okrzyku ”Nasze dzieciaki to bezpieczne przedszkolaki” 1. Zabawa dźwiękonaśladowcza „Syreny alarmowe”. Wysłuchanie sygnałów alarmowych z płyty CD wydawanych przez pojazdy służb ratowniczych. Rozpoznawanie słuchowe przez poszczególne grupy: · maluchy- straż pożarna · średniaki- karetka pogotowia · starszaki- samochód policyjny. 2. Zabawa dydaktyczna „Numery alarmowe”. Zadanie dzieci polega na dopasowaniu kartek z wydrukowanymi numerami alarmowymi do odpowiedniego pojazdu ratunkowego. 3. Historyjka obrazkowa „Niebezpieczne sytuacje”. Zadaniem dzieci jest ułożenie obrazków historyjki obrazkowej według właściwej kolejności, opowiedzenie jej, a następnie próba oceny postępowania bohaterów. 4. Scenki sytuacyjne „To naprawdę się wydarzyło”. Przedstawiciele poszczególnych grup grają scenki. Dzieci z pozostałych dwóch grup oceniają postępowanie mamy i dziecka. · Gr. I Gaśnie światło, mama zapala świeczkę. Stawia ją na stole. Odwraca się, bo dzwoni telefon. Rozmawia. Mała Ala podchodzi do świecznika i ……(co się może wydarzyć?). · Gr. II Mama zapala gaz zapałkami. Śpieszy się bardzo, bo ma pilną pracę do napisania na komputerze. Zostawia pudełko na stole kuchennym. Trzyletni Jaś znudzony swoimi zabawkami ściąga pudełko ze stołu i …… (co mogło się wydarzyć?). · Gr. III Mama prasuje ściereczkę. Nagle ktoś puka do drzwi. Mama zostawia żelazko i idzie otworzyć drzwi. Zosia podchodzi do deski i ……(dotyka żelazka, chce sprawdzić, czy jest gorące. Oparzyła się i zaczyna płakać, może położyć żelazko na wykładzinę i spowodować pożar albo położyć żelazko na ściereczce. W jaki sposób należy udzielić Oli pierwszej pomocy? Pod jaki numer powinna zadzwonić, aby wezwać pomoc do pożaru.). Oceń postępowanie Zosi i jej mamy. 5. Opracowanie przez każdą z grup zasad bezpiecznego zachowania się w różnych środowiskach przyrodniczych podczas wakacji letnich (Co wolno robić, a czego nie wolno?): · Gr. I- nad morzem · Gr. II- w górach · Gr. III- w lesie 6. Burza mózgów „Kto to jest obcy?” Nauczycielka pyta dzieci: Kto to jest obcy?, Czy wszyscy ludzie są obcy?. Rozmowa ma służyć uświadomieniu dzieciom, że nie każdy, kto jest miły, częstuje nas cukierkami, zaprasza do samochodu, ładnie wygląda, jest dobrą osobą. 7. Zabawa sytuacyjna „Tak lub nie”. Podnoszenie białej lub czarnej karteczki. Nauczycielka rozdaje karteczki w białym i czarnym kolorze. Zadaniem dzieci jest wysłuchanie opisywanej przez prowadzącą sytuacji i podniesienie karteczki w białym kolorze, kiedy odczyta prawidłowe zachowanie (TAK), a czarnej karteczki dla niewłaściwego zachowania (NIE). · Sytuacja 1 Do drzwi puka nieznajomy pan. Przez wizjer widzimy, że jest to obcy nam człowiek i prosi o otwarcie, bo ma coś dla mamy. Mama śpi. Czy otworzysz? (nie) · Sytuacja 2 Rodzice poszli na chwilę do piwnicy, a do drzwi puka człowiek ubrany w policyjny mundur i żąda ich otworzenia. Grzecznie przepraszasz, mówisz, że rodzice zamknęli drzwi na klucz i prosisz, aby na nich poczekał. Czy otworzysz drzwi? (nie) · Sytuacja 3 W drzwi uderza ktoś obcy i krzyczy, by mu otworzyć. Jesteś w domu z młodszym rodzeństwem, bo mama wyszła na chwilę do sąsiadki. Czy otworzysz drzwi? (nie) · Sytuacja 4 Dzwonek do drzwi. Patrząc przez wizjer widzisz, że to twój młodszy kolega, który mieszka na parterze, płacze. Twoja mama jest w łazience i nie słyszy pukania. Czy otworzysz mu drzwi? (tak) · Sytuacja 5 Mama bierze prysznic, a do drzwi puka twoja babcia. Nie widzisz jej, jednak poznajesz po głosie. Opisuje swój wygląd i odpowiada na twoje pytania. Czy otworzysz jej drzwi? (tak) 8. Zabawa w parach „Jestem bardzo zły, gdy….”. Dwoje dzieci dobiera się w pary. Jedno z nich naśladuje psa. · Gr. I– Dziecko wchodzi na posesję bez upewnienia się, czy nie ma tam psa. Podchodzi do nieznanego mu psa, wyciąga rękę, aby go pogłaskać. Przyjęcie postawy obronnej. · Gr. II– Pies siedzi i liże sobie łapkę. Dziecko swoim zachowaniem drażni psa np. gestem, słowem, patykiem, a pies atakuje je. Przyjęcie postawy obronnej. · Gr. III– Pies obgryza kość. Dziecko przeszkadza mu podczas jedzenia. Poprzez pseudo-zabawę usiłuje zabrać mu kość trzymaną w pysku. Pies atakuje. Przyjęcie postawy obronnej. Prezentacja tabliczek ostrzegawczych przed złym psem. Nauczycielka zapoznaje dzieci z treścią ostrzeżenia znajdującego się na tabliczce. Wyjaśnia, że nie wolno zbliżać się do nieznajomych psów, próbować ich głaskać i karmić, a tym bardziej drażnić . 9. Rozróżnianie prawidłowych i nieprawidłowych zachowań podczas zabaw na śniegu przedstawionych na ilustracjach. 10. Układanie puzzli – znaki drogowe złożone z sześciu elementów. 11. Makieta „Bezpieczna ulica” Zadaniem dzieci jest przedstawienie bezpiecznego obrazu ulicy. Układanie scenki na makiecie przy użyciu przygotowanych wcześniej emblematów. 12. Zagadki · Stoją przy drodze na jednej nodze wszystkim kierowcom ku przestrodze. Obrazki na nich rozmaite czyta kierowca zamiast liter. /ZNAKI DROGOWE/ · Jest przy każdej jezdni po to, by chodzić po nim piechotą. /CHODNIK/ · Składam się z kierownicy, ramy i kół z oponami. Może na mnie jechać człowiek, ruszając nogami. /ROWER/ · Czujnym okiem, bystrym słuchem kieruje ulicznym ruchem. /POLICJANT/ · W kostiumiku czarno-białym w ZOO ją zobaczyć możesz. Przejść przez jezdnię krokiem śmiałym także ci pomoże. /ZEBRA/ · Mam zielone, piękne oko, zielone jak liść, kiedy nim zaświecę, to możecie iść. /SYGNALIZATOR ŚWIETLNY/ 13. Quiz podsumowujący · Powiedz głośno hasło bezpiecznych przedszkolaków. · Jaki jest numer alarmowy pogotowia ratunkowego? · Jaki jest numer alarmowy straży pożarnej? · Jaki jest numer alarmowy policji? · Jaką pozycję przyjmiesz, gdy zaatakuje cię pies? · Co oznacza zebra na drodze? · Co możesz robić w domu, gdy jesteś sam, by nie przydarzyło Ci się nic złego: ü bawić się zabawkami ü używać nożyczek ü oglądać telewizję ü rysować ü używać zapałek ü wyglądać przez okno ü otwierać drzwi, gdy ktoś puka. · Jesteś sam w domu, komu otworzysz drzwi? ü mamie, tacie, rodzeństwu ü babci, dziadkowi ü ładnej, miłej pani, sąsiadce. OKRZYK „NASZE DZIECIAKI TO BEZPIECZNE PRZEDSZKOLAKI” 14. Wręczenie medali i nagród wszystkim grupom Literatura 1. Program „Przygody Kuby i Kleksa w drodze do szkoły”, Harcerskie Biuro Wydawnicze HORYZONTY, Warszawa 2003 2. „Mały elementarz bezpieczeństwa” Komenda Wojewódzka Policji w Gdańsku, oprac. pod kier. W. Murczkiewicz, Gdańsk 2005 3. Program edukacji przedszkolnej „Nasze przedszkole”, M. Kwaśniewska, W. Żaba- Żabińska, wyd. MAC, Kielce 2009 4. Program Edukacji Przedszkolnej „Ja i mój świat”, A .Przybył, K. Dziąg, „WITEX” Przedsiębiorstwo Wydawniczo – Handlowe, Warszawa 2001 5. R. Folejewska, Program wychowania przedszkolnego „ Rośnij z DIDASKO”, Wydawnictwo DIDASKO, Warszawa 2001 6. C. Cyrański, M .Kwaśniewska, Program Wychowania Przedszkolnego „Moje przedszkole”, wyd. MAC, Kielce 2001 7. J. Andrzejewska, J. Wierucka, Program wychowania przedszkolnego „Razem w przedszkolu”, WSiP, Warszawa 2009 8. A. Łada-Grodzicka, ABC... Program wychowania przedszkolnego XXI wieku, WSiP, Warszawa 2000 Opracowały: Małgorzata Sojda, Sabina Godula Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika SpecjalnaOpublikowano: 4 czerwca 2018 roku. TEMAT ZAJĘĆ: Jestem bezpieczny na drodze. Scenariusz zajęć w świetlicy szkolnej CZAS TRWANIA ZAJĘĆ: 1 godzina lekcyjna (45 minut) WIEK: 7 – 10 lat CELE KSZTAŁCENIA: Nauka odpowiedniego zachowania podczas przechodzenia przez jezdnię. Uświadomienie zagrożeń w ruchu drogowym. Rozwijanie umiejętności reagowania na sygnał wzrokowy oraz polecenia nauczyciela. Kształtowanie umiejętności posługiwania się pojęciami związanymi z ruchem drogowym. FORMY PRACY: indywidualna i grupowa METODY NAUCZANIA: rozmowa kierowana quiz zabawa ruchowa ŚRODKI DYDAKTYCZNE: krążki w trzech kolorach (zielonym, żółtym i czerwonym) piłka plażowa PRZEBIEG ZAJĘĆ Przywitanie. Przedstawienie celu i tematu zajęć. Zabawa ruchowa – ”SYGNALIZATOR ŚWIETLNY” Wychowawczyni w wybranym miejscu taśmą papierową wyznacza drogę: jezdnię i chodnik; na jezdni dodatkowo przejście dla pieszych. Dzieci dzieli na dwie grupy: pieszych i pojazdy. Wychowawczyni kieruje ruchem posługując się kolorowymi krążkami (symbolizującymi sygnalizację świetlną). Na znak prowadzącej – pojawienie się zielonego światła dla pojazdów i czerwonego dla pieszych – ”dzieci samochody” poruszają się po jezdni. Podniesienie w górę żółtego krążka oznacza zmianę dotychczasowego sygnału. Na znak wychowawczyni – zielone światło dla pieszych, a czerwone dla pojazdów – ”dzieci piesi” dochodzą do wyznaczonego na jezdni ”przejścia dla pieszych” i zatrzymują się. Następnie patrzą w lewo, potem w prawo i jeszcze raz w lewo mówiąc wierszyk: „Na chodniku przystań bokiem. Popatrz w lewo bystrym okiem. Skieruj w prawo wzrok sokoli. Znowu w lewo spójrz powoli. Jezdnia wolna, więc swobodnie mogą przez nią przejść przechodnie”. (Mówiąc ten ostatni wers dzieci przechodzą przez ”przejście dla pieszych”). W trakcie zabawy wszystkie dzieci uczą się tej rymowanki. Dla lepszego utrwalenia zasad działania sygnalizacji świetlnej, jak i łatwiejszego zapamiętania wierszyka, należy zmieniać role dzieci – tzn. dzieci, które były ”pojazdami” powinny zostać ”pieszymi” i odwrotnie. Objaśnienie pojęć związanych z ruchem drogowym w formie quizu: Co to jest sygnalizacja świetlna? A) To specjalne światła ustawione przy skrzyżowaniach lub przejściach dla pieszych, które informują kierowców i pieszych, czy mają się zatrzymać, czy mogą się poruszać. B) Sygnały, jakie wydaje samochód. C) Inna nazwa świateł samochodu. Co oznacza kolor czerwony w sygnalizacji świetlnej? A) Że kierowca przed nami jest wściekły. B) Że kierowca musi się zatrzymać przed przejściem dla pieszych. C) Że trzeba uważać na czerwone samochody. Co oznacza kolor zielony w sygnalizacji świetlnej? A) Że możemy przejść na drugą stronę ulicy. B) Że nadeszła wiosna. C) Że powinniśmy mieć przy sobie coś zielonego. Co oznacza migające światło zielone? A) Że zepsuła się żarówka. B) Że musimy się zatrzymać, bo zaraz zmieni się światło na czerwone lub przyspieszyć przechodzenie przez jezdnię, jeżeli już jesteśmy na przejściu. C) Że nie możemy już dziś przejść tym przejściem. Co to jest chodnik? A) Wyznaczone miejsce wzdłuż jezdni, po którym poruszają się piesi (chodniki najczęściej znajdują się w miastach). B) Miejsce, gdzie można zorganizować dyskotekę. C) Przestrzeń w mieście odpowiednia do malowania farbami. Co to jest pobocze? A) Miejsce, gdzie można zasadzić kwiatki. B) Krowy leżące na łące obok jezdni. C) Pas wzdłuż jezdni, po którym mogą poruszać się piesi (pobocze najczęściej znajduje się wzdłuż dróg poza miastem). Którą stroną drogi powinni poruszać się przechodnie, jeśli nie ma przy niej chodnika? A) Lewą. B) Środkiem. C) Którą stroną się chce. Co to jest skrzyżowanie? A) Starożytne tortury. B) Nowoczesny kuchenny mebel. C) Miejsce, w którym przecinają się drogi. Co to jest przejście dla pieszych? A) Organizacja zajmująca się prawami pieszych. B) Specjalne miejsce oznaczone znakami drogowymi i białymi pasami namalowanymi na jezdni (tzw. zebra), po którym wolno przechodzić na drugą stronę ulicy. C) Miejsce, gdzie można usiąść i zjeść śniadanie. Gra „Uważaj na kolory” Dzieci stoją w dużym kole. Wychowawczyni prowadząca zabawę staje w środku koła z kolorowymi tarczami w ręku. Uczestnicy gry na dany sygnał idą dookoła normalnym krokiem. Gdy prowadząca podniesie w górę zieloną tarczę – uczestnicy przyspieszają kroku, gdy czerwoną – zatrzymują się w miejscu, a gdy żółtą – wykonują zwrot w tył i maszerują w stronę przeciwną. Kto się pomyli, odpada z gry. Uwaga: jeżeli zostanie chwila wolnego czasu można zaproponować dzieciom zabawę uspokajającą ”KOLORY”. Dzieci stoją w kole twarzami do środka. W środku znajduje się wychowawczyni, która wymienia kolory i rzuca piłkę do wybranego dziecka. Dziecko łapie piłkę i odrzuca ją wychowawczyni. Gdy prowadząca wymieni kolor czerwony, piłki nie wolno chwytać. Kto to zrobi, musi dać jakiś ”fant”. ”Fant” daje także dziecko, które nie złapało piłki podczas wymieniania pozostałych kolorów. Natomiast osoba, która złapie piłkę, gdy wychowawczyni wymieni kolor zielony, może ”wykupić fant” swój lub kolegi. 6. Zakończenie i podsumowanie zajęć: Rozmowa z dziećmi: czego się nauczyłem? Co mnie zdziwiło? Czego nie rozumiem? Jestem bezpieczny na drodze – scenariusz zajęć w świetlicy szkolnej opracowała: Marta Turska – Grochocka Materiał nadesłany przez Czytelniczkę portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli W roku szkolnym 2015/2016 Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Brniu przystąpiła po raz czwarty do udziału w konkursie „Odblaskowa Szkoła” organizowanym przez: Małopolską Wojewódzką Radę Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego, Wydział Ruchu Drogowego Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie, Małopolskie Kuratorium Oświaty, Małopolski Urząd Wojewódzki oraz Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego. Jak co roku celem konkursu jest zwiększenie aktywności dyrektorów szkół podstawowych, lokalnych władz samorządowych i rodziców w zakresie wyposażenia uczniów w elementy odblaskowe, które dają im możliwość większego bezpieczeństwa w drodze do i ze szkoły. Ponadto celem tej akcji jest także zwrócenie uwagi nauczycieli, rodziców i opiekunów na konieczność kontrolowania ustawowego obowiązku noszenia przez dzieci do 15 lat elementów odblaskowych i promowanie wszelkich inicjatyw ograniczających zagrożenia w ruchu drogowym. Kolejny udział w konkursie daje możliwość wykazania, że nasza szkoła nie tylko uczy, ale również dba o bezpieczeństwo swoich podopiecznych. W poprzednich latach wyposażyliśmy w kamizelki odblaskowe wszystkich uczniów szkoły. W bieżącym roku szkolnym zakupiliśmy pierwszoklasistom kamizelki i doposażyliśmy uczniów klas od II – VI w elementy odblaskowe. Ponadto, podjęliśmy szereg działań zmierzających do poprawy bezpieczeństwa naszych wychowanków w drodze do i ze szkoły. Uczestnikami konkursu byli uczniowie klas I- VI . Do akcji „Odblaskowa Szkoła” włączyli się rodzice, policja, straż i wszyscy pracownicy szkoły. Koordynatorzy konkursu mgr Agnieszka Nytko i mgr Katarzyna Olszówka przy współpracy z wychowawcami poszczególnych klas zorganizowały i przeprowadziły szereg inicjatyw, jak: Doposażenie wszystkich uczniów szkoły w kamizelki i elementy odblaskowe, Spotkanie uczniów klas I – VI z aspirantem sztabowym Komendy Miejskiej Policji w Tarnowie – Wydziału Ruchu Drogowego Mariuszem Oleksy bezpiecznego korzystania z drogi do i ze szkoły oraz przeciwdziałania zagrożeniom w ruchu drogowym oraz obowiązku noszenia kamizelek i znaczków odblaskowych, dzięki którym jesteśmy widoczni i bezpieczni na drodze. Praktyczne przekraczanie jezdni na przejściu dla pieszych w rejonie szkoły z udziałem policjanta ( klasy I- III) Spacer po najbliższym środowisku i zapoznanie uczniów z zasadami prawidłowego poruszania się po drogach w grupie, oraz ze znakami drogowymi ( klasy I- III ) Promowanie akcji „Odblaskowa Szkoła” poprzez reklamowe banery, gazetki ścienne, a także poprzez wernisaż prac plastycznych uczniów. Zorganizowanie imprezy dla uczniów klas IV – VI „Odblaskowa dyskoteka”. Zorganizowanie imprezy sportowej dla uczniów klas IV – VI „ Odblaskowy Turniej Piłki Nożnej” Zorganizowanie i przeprowadzenie ogólnoszkolnego konkursu plastycznego „Jestem widoczny na drodze”( klasy I – VI), Zorganizowanie i przeprowadzenie ogólnoszkolnego konkursu wiedzy o bezpieczeństwie ruchu drogowego dla klas I – VI, Przeprowadzenie w poszczególnych klasach pogadanek dotyczących konieczności noszenia elementów odblaskowych, oraz zaprezentowanie przez uczniów klasy IV i I scenariusza nt. przestrzegania bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Udział w próbnej ewakuacji z budynku szkoły, Projekcja filmu edukacyjnego pt. „ Bezpieczne dzieci”, dzięki któremu uczniowie kl. I- III mogli zapoznać się z przykładami zagrożeń, jakie na nich czyhają w drodze do i ze szkoły , a także ze strony osób dorosłych. Zorganizowanie promocji działań w ramach konkursu na stronach internetowych: szkoły i Urzędu Gminy. W dniu 29 października 2015 r. odbył się w naszej szkole uroczysty apel poświęcony podsumowaniu akcji „ODBLASKOWA SZKOŁA” i rozstrzygnięciu konkursu: wiedzy o bezpieczeństwie w ruchu drogowym pod hasłem „Jestem czujny ,dbam o swoje bezpieczeństwo” oraz innych działań, które mają wpływ na poprawę bezpieczeństwa uczniów naszej szkoły. Konkurs zorganizowany był w dwóch kategoriach: klasy I – III i klasy IV – VI. Uczniowie klas I – III wykazali się znajomością podstawowych znaków drogowych, umiejętnością przechodzenia przez jezdnię na przejściach dla pieszych i rozwiązania testu wraz z krzyżówką. Natomiast uczniowie klas IV – VI musieli wykazać się wiedzą z zakresu zasad bezpiecznego poruszania się po drodze, znajomością znaków drogowych. Dyrektor szkoły podsumowała realizację i przebieg akcji, a wyróżnieni laureaci konkursów otrzymali z rąk Pani Dyrektor dyplomy, nagrody rzeczowe i wyróżnienia. Klasa I została zgłoszona do ogólnopolskiego programu edukacyjnego „ Klub Bezpiecznego Puchatka”. Na zakończenie apelu uczniowie klasy IV zaprezentowali w zabawny sposób krótki scenariusz, jak należy poruszać się po ulicy, recytowali wiersze i zaśpiewali piosenki o bezpieczeństwie w ruchu drogowym. Mamy nadzieję, że podjęte działania przez naszą szkołę w ramach akcji „Odblaskowa Szkoła” przyczynią się do zachowania większego bezpieczeństwa naszych uczniów w drodze do i ze szkoły. Breń, Koordynatorzy akcji: Agnieszka Nytko Katarzyna Olszówka W zeszłym tygodniu rozmawialiśmy o bezpieczeństwie na ulicy. Poniżej prezentuje materiały, które wykorzystałam podczas omawiania tego tematu. Literatura: "Ula stoi przy ulicy" A. Bober - wprowadzenie głoski "u" i jej zapisu graficznego. Ula stoi przy ulicy, Trzyma się mamy spódnicy. Patrzy w lewo, patrzy w prawo. Mama bije Uli brawo. Potem jeszcze w lewo wzrok I już pierwszy robią krok. Przez ulicę razem z mamą, Idzie Ula bardzo żwawo. Bo na drugiej stronie czeka Ugo- to Uli kolega. Razem idą do przedszkola, Bo tam Ania jest i Ola. A to Uli przyjaciele, Ula ma ich bardzo wiele. - poznanie zasad dotyczących prawidłowego i bezpiecznego poruszania się po ulicach i drogach, - dz. zna podstawowe zasady prawidłowego i bezpiecznego poruszania się po ulicach i drogach Chcesz przejść na drugą stronę? Miej otwarte oczy. Stań na skraju chodnika nim na jezdnię wskoczysz. Spójrz najpierw bacznie w lewo. O tak, właśnie – brawo! Teraz z kolei szybko zwróć oczy na prawo. Jeszcze raz popatrz w lewo, świetnie! Doskonale! Jezdnia wolna? Idź szybko i nie bój się wcale. "Światła na skrzyżowaniu" W. Faber - utrwalanie zasad prawidłowego i bezpiecznego przechodzenia przez jednię z zastosowaniem sygnalizacji dz. wie co oznaczają kolory na sygnalizacji świetlnej; wie jak prawidłowo przechodzić przez ulicę Niech każdy stanie przed skrzyżowaniem palą się światła - popatrzmy na nie. Światło zielone jak małe listki na drugą stronę zaprasza wszystkich. A światło żółte jak liść jesieni ostrzega spiesz się bo ruch się zmieni. Światło czerwone jak mak, jak ogień wszystkim przechodniom zamyka drogę. „Kolorowe znaki” K. Wiśniewski - zapoznanie ze znakami ostrzegawczymi, informacyjnymi, nakazu i zakazu , porównywanie ich do figur geometrycznych, -dz. wskazuje i nazywa wybrane znaki drogowe, segreguje je ze względu na kształt; omawia ich wygląd i znaczenie Tatusiu , powiedz czemu na drogach po obu stronach są ustawione te dziwne znaki w różnych kolorach żółte , niebieskie, białe, czerwone Widzisz , mój synku- słyszysz odpowiedź- znaki dla ciebie tak zagadkowe wszyscy kierowcy znają na pamięć, bo to są właśnie ZNAKI DROGOWE. Ich kształt i barwa oraz rysunek namalowany na znaku tarczy na wszystkich drogach całego świata zawsze i wszędzie to samo znaczy. Trójkąty żółte z brzegiem czerwonym z rysunkiem czarnym jak pióra kawcze mówią : „ Uważaj na mój rysunek !" bo są to ZNAKI OSTRZEGAWCZE. A prostokąty oraz kwadraty, te z tłem niebieskim ,stojące z gracją INFORMACYJNE są to ZNAKI, bo zawsze służą informacją. Wiesz już dlaczego duzi i mali znaki drogowe widują co dzień? Żeby bezpiecznie z dróg korzystali: każdy kierowca i każdy przechodzień . Te duże koła z brzegiem czerwonym , które z daleka widać od razu, „Nie wolno!” – krzyczą głosem donośnym, bo to są właśnie ZNAKI ZAKAZU. Mniejsze zaś koła z niebieską twarzą i białą strzałką jak ptasi pazur , mówią stanowczą : „ Jedź, jak ci każę !” Dlatego są to ZNAKI NAKAZU . „Wizyta Pana policjanta w przedszkolu Zuzi” M. Pohoryło. Książeczka z Nauczycielki Przedszkola, nr 84, październik 2013 - zapoznanie z pojazdami uprzywilejowanymi oraz numerami alarmowymi i uświadomienie ich znaczenia; -dz. zna pojazdy specjalistyczne ratujące życie; wie jakie znaczenie dla bezpieczeństwa ma znajomość numerów alarmowych. „O przechodzeniu przez ulicę” sł. i Jędrzejewska- Stachura - zapoznanie z melodią i słowami piosenki, - dz. zapamiętuje tekst piosenki i potrafi ją zaśpiewać 1. Zanim ulicę przekroczysz, otwórz szeroko swe oczy, bo to bardzo ważna jest rzecz by się na baczności wciąż mieć. Najpierw w lewo, w prawo potem, jeszcze w lewo spójrz z powrotem, jeśli droga jest wolna już, swe kroki pewnie skieruj w przód. 2. Sprawa jest o tyle łatwa, jeśli są na przejściu światła, one drogę pokazują, czy przechodzić informują. Gdy zielone sygnał dało, wnet przed siebie ruszaj śmiało, lecz czerwone daje znać, że nadal w miejscu musisz stać. „Bezpiecznie na drodze” – quiz, zagadki o ruchu ulicznym. - utrwalenie wiadomości na temat ruchu drogowego; wdrażanie do zdrowej rywalizacji; Podczas zajęć korzystałam z zestawu zagadek, zamieszczonego w przewodniku metodycznym „Tropiciele- roczne przygotowanie przedszkolne”, str. 41 Jednak śmiało, można wykorzystać i te, które znajdują się TUTAJ Więcej literatury o bezpieczeństwie na drodze, znajdziecie TUTAJ Zabawy dydaktyczne „Przechodzimy przez ulicę” - określanie kierunków prawo, lewo; nauka prawidłowego sposobu przechodzenia przez jezdnię Na dywanie umieszczone zostają pasy i znak przejścia dla pieszych. Dzieci otrzymują opaski na lewe ręce. N. demonstruje prawidłowy sposób przejścia przez ulicę. Następnie, dz. pojedynczo podchodzą do przejścia i prawidłowo przechodzą przez jezdnię. Nauczyciel kontroluje przestrzegania zasad przechodzenia przez „ulicę” przez uczestników ruchu wraz z pozostałymi dziećmi – korygowanie błędnych zachowań. „Badanie kształtów” – praca z klockami Dinesa - rozróżnianie i nazywanie podstawowych figur geometrycznych; porównywanie ich z rodzajami znaków „Pomyśl i stań przy ...” - rozwijanie umiejętności oceny sytuacji i rozpoznawania zachowań niebezpiecznych dla życia i zdrowia, N. stawia na sali dwa znaki ze słowami TAK i NIE – zadaniem dzieci jest wysłuchać informacji i stanąć i przy którymś z nich. Informacje: - Czy przechodzimy przez ulicę na czerwonym świetle? - Czy dzieci mogą same poruszać się po ulicy? - Wyskoczyła na ulicę piłka nożna, można za nią pobiec czy nie można? - Czy chłopiec na rowerze dobrze się sprawuje, kiedy czepia się traktora i za nim pedałuje? - Przez jezdnię sobie przebiegnę, bo mnie się bardziej śpieszy, niech inni sobie szukają przejścia dla pieszych? - W ZOO i na jezdni ją zobaczyć możesz, przejść po niej krokiem śmiałym możesz czy nie możesz? - Nie można bawić się na jezdniach i w ich pobliżu. - Żółte światło zezwala pieszym na przejście przez jezdnię. - Czy bezpiecznie jest zjeżdżać na sankach z górki na ulicę? „Co to za pojazd” – zagadki słuchowe - identyfikowanie pojazdów uprzywilejowanych na podstawie wydawanych dźwięków; wyjaśnienie pojęcia pojazdy uprzywilejowane „Na pomoc”- praca z obrazkiem - rozwijanie umiejętności rozwiązywana zagadek słownych - zapoznanie z wyglądem pojazdów uprzywilejowanych - rozwijanie umiejętności dopasowania numerów alarmowych i postaci do pojazdów POLICJANT Kto na skrzyżowaniu bez obawy staje, bo ręką zatrzyma auta i tramwaje? Bystrym okiem, dobrym słuchem, kieruje drogowym ruchem. - Odszukanie wśród ilustracji policjanta i przyklejenie na tablicy. - Jak nazywa się pojazd, którym jeżdżą policjanci? - Odszukanie radiowozu i przyklejenie na tablicy pod postacią policjanta. - Naśladowanie sygnału radiowozu. - Jaki jest numer telefonu na Policję? 997 - Dopasowanie numeru do odpowiedniej ilustracji. - W jakich sytuacjach dzwonimy na Policję? STRAŻAK Pożar, pożar, straszna sprawa dym widać w oddali. Kto tak szybko drogą jedzie kiedy dom się pali. - Odszukanie wśród ilustracji strażaka i przyklejenie na tablicy. - Jak nazywa się pojazd, którym jeżdżą strażacy? - Odszukanie wozu strażackiego i przyklejenie na tablicy pod postacią strażaka. - Naśladowanie sygnału wozu strażackiego. - Jaki jest numer telefonu na Straż Pożarną? 998 - Dopasowanie numeru do odpowiedniej ilustracji. - W jakich sytuacjach dzwonimy na Straż Pożarną? RATOWNIK MEDYCZNY/LEKARZ Kto tak prędko, na sygnale do chorego jedzie. Jeśli trzeba do szpitala prędko go zawiezie. - Odszukanie wśród ilustracji lekarza/ratownika medycznego i przyklejenie na tablicy. - Jak nazywa się pojazd, którym jeżdżą lekarze/ratownicy medyczni? - Odszukanie karetki pogotowia i przyklejenie na tablicy, pod postacią lekarza. - Naśladowanie sygnału karetki. - Jaki jest numer telefonu na Pogotowie Ratunkowe? 999 - Dopasowanie numeru do odpowiedniej ilustracji. - W jakich sytuacjach dzwonimy na Pogotowie Ratunkowe? Podział na grupy – koła w trzech kolorach: czerwonym, niebieskim, żółtym. Każda grupa otrzymuje ilustrację, jako znak rozpoznawczy. - I grupa: strażacy – kolor czerwony - II grupa: policjanci – kolor niebieski - III grupa: lekarze – kolor żółty Każdy zespół ma numer alarmowy i koła z podziału na grupy jako kierownice. - Nauczycielka – telefonistka odbiera zgłoszenia. Dzieci ustalają, który grupa – pogotowie, straż pożarna czy policja powinien wyjechać, aby udzielić pomocy. Odpowiednie dzieci podnoszą do góry swoje koła, jako kierownice, wchodzą do środka koła, okrążają je z odpowiednim sygnałem. Gdy n-lka podniesie do góry lizak policjanta, dzieci zatrzymują się i wracają na miejsca. ZGŁOSZENIA: 1. Halo! Tak rozumiem. Małe dziecko weszło na wysokie drzewo i nie może zejść. Już wysyłam pomoc. - Która drużyna powinna wyjechać do wezwania? – straż pożarna 2. Halo! Mały chłopiec stoi sam na przystanku i płacze. Chyba zgubił się rodzicom. - policja 3. Halo! Dziewczynka przewróciła się podczas jazdy rowerem. Nie może się podnieść. Skarży się, że boli ją noga. - pogotowie ratunkowe 4. Halo! Została pani okradziona? Już wysyłam pomoc. - policja 5. Halo! Nad lasem unosi się gęsty dym. – straż pożarna 6. Halo! Na drodze doszło do wypadku samochodowego, są ranni. - pogotowie ratunkowe „Ważne telefony”- zabawa z rekwizytem - utrwalenie numerów alarmowych N. prezentuje dzieciom aparat telefoniczny. Chętne przedszkolaki, wystukują na nim odpowiedni numer i inscenizują rozmowę z operatorem- zgłaszają sytuację kryzysową do odpowiednich służb. Zabawy ruchowe „Czerwone stój – zielone – idź" – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dz. poruszają się po Sali w dowolnych kierunkach, w podanym przez N. rytmie:podskoki, bieg. W przerwie, reagują na sygnał słowny (czerwone i zielone), a później na wzrokowy (koła w kolorze czerwonym i zielonym). Zielony- chodzą po sali, czerwone- stoją w miejscu. „ Gramy w zielone, żółte czerwone” – zabawa orientacyjno – porządkowa Dzieci szukają u siebie lub w sali zajęć przedmiotów w kolorze, w jakim pali się światło sygnalizatora drogowego (światło zielone, czerwone, żółte). „Ruch uliczny” Dz. podzielone są na dwie grupy. Jedna z nich to piesi, druga to pojazdy. N. wyznacza ulicę i pasy. N. wciela się w role policjanta, kierującego ruchem drogowym. Na pojedynczy sygnał dźwiękowy- gwizdnięcie, pojazdy poruszają się po ulicy, a piesi stoją przy pasach. Na podwójny sygnał dźwiękowy, pojazdy się zatrzymują a piesi przechodzą po pasach. „Znaki” N. ustala z dz. gesty, które będą odpowiadały poszczególnym grupom znaków:palec uniesiony do gór- znaki informacyjne; „grożący palec”- znaki ostrzegawcze, wyciągnięta przed siebie ręka z palcem wskazującym- znaki nakazy, skrzyżowane ręce- znaki zakazu. Podczas trwania muzyki, dz. swobodnie poruszają się po Sali. Na pauzę w muzyce- N. unosi dany znak do góry, a zadaniem dz. jest określenie za pomocą gestu, do jakiej grupy znaków on przynależy. Zabawy matematyczne „ Figuraki” Klasyfikowanie znaków drogowych ze względu na kształt i kolor. „Gdzie jest najwięcej, a gdzie jest najmniej” Przeliczanie sylwet znaków. Ustalanie, których znaków jest najwięcej, a których jest najmniej. Określanie, o ile więcej/mniej jest poszczególnych znaków. „Świetlne rytmy” Kontynuowanie rytmów z kół w 3 kolorach:czerwony,żółty,zielony. Zabawy rytmiczne „Ula stoi przy ulicy”- rytmizacja treści wiersza wg MDS Wyklaskiwanie treści wiersza; wytupywanie treści wiersza. Rytmiczne uderzanie w woreczki: pięściami, kantem dłoni, palcami. Rytmizowanie treści wiersza z użyciem instrumentów. „Kwadratowe rytmy” N. przywiesza na tablicy kwadraty w prostych układach. Dzieci odtwarzają rytm za pomocą klaskania, tupania, uderzeń na bębenku i tamburynie. Prace plastyczne Niestety, nie zrobiłam zdjęcia naszym pracom, nadrobię to w poniedziałek ;) Do tego czasu zapraszam do zerknięcie TUTAJ. Znajdziecie tam mnóstwo plastycznych inspiracji. Poniżej prezentuje moim zdaniem najciekawsze pomysły :) Inne - wyklejanie konturów znaków plasteliną; - stworzenie wraz z dz. makiety skrzyżowania. Ja zrobiłam takową 3 lata temu, do dziś mi służy :)Pomysł na wykonanie możecie znaleźć TUTAJ Zabawy dowolne Okazało się, że nawet w trakcie czasu wolnego, dzieci chętnie podejmują zabawę tematyczną związaną z ruchem drogowym :) Materiały, z których korzystałam, znalazłam w przewodniku metodycznym "Tropiciele- roczne przygotowanie przedszkolne", oraz TUTAJ i TUTAJ Scenariuszowi towarzyszą gotowe pomoce dydaktyczne: szablon dyplomu i wzory opasek oraz rysunki pojazdów ratunkowych – TU; ilustracje znaków drogowych - TU; oraz fotografie przedstawiające różne niebezpieczne sytuacje – TU; plakat „Uwaga, ogień!”, który został dołączony do numeru luty 2013 – TU możesz go zobaczyć i zamówić. Oparto go o następujące cele szczegółowe – dziecko: wie, jak zachować się w sytuacjach trudnych; zna numery alarmowe; potrafi dopasować odpowiedni numer telefonu alarmowego do odpowiedniego pojazdu specjalnego; swobodnie wypowiada się na dany temat; naśladuje głosem sygnały alarmowe pojazdów specjalnych; potrafi wcielić się w odpowiednią rolę; potrafi wykonać pracę plastyczną. Fragment opowiadania „Klementynka i babcia”: Pewnego zimowego dnia Klementynka jak co dzień przygotowywała się do pójścia do przedszkola. Odprowadzała ją babcia, ponieważ mama i tata wyjechali do cioci, i mieli wrócić wieczorem. W drodze do przedszkola dziewczynka wesoło rozmawiała z babcią o gościu – panu policjancie, który miał odwiedzić przedszkole. Gdy dotarły do budynku przedszkola, Klementynka szybko przebrała się w szatni, pożegnała się z babcią i pobiegła na salę, gdzie pozostałe dzieci z niecierpliwością oczekiwały gościa. Po powrocie do domu Klementynka z przejęciem opowiadała babci, czego nauczyła się w przedszkolu, ale babcia była dziwnie smutna, zamyślona i szybko położyła się do łóżka, mówiąc, że źle się czuje. Klementynka poszła do swojego pokoju i cichutko zaczęła się bawić, nie chcąc babci przeszkadzać. Po jakimś czasie zajrzała do pokoju, ale babcia dalej spała, oddech miała ciężki, a na policzkach wypieki. Dziewczynka próbowała ją obudzić, ale niestety babcia nie reagowała na jej wołanie. Wtedy Klementynka przypomniała sobie, o czym opowiadał pan policjant. Nie namyślając się dłużej, podeszła do telefonu i drżącymi palcami zaczęła wybierać numer 999 (tutaj można zapytać dzieci, czy wiedzą, gdzie dziewczynka zadzwoniła), który zapamiętała z przedszkola. Po sygnale pani dyspozytorka z pogotowia (bo tam dodzwoniła się dziewczynka) zapytała Klementynkę o powód, dla którego dzwoni i czy to przypadkiem nie są jakieś żarty (…). Pomoce Pliki umieszczone są do osobnego pobrania

scenariusz apelu o bezpieczeństwie na drodze